Wat zou je doen als je elke vaardigheid die je ooit hebt gehad zou verliezen?
“De veiligste plek in de auto is achter de bestuurder,” citeerde mijn broer ooit wat onderzoek, maar wederom bleek ik een statistische uitzondering. Ik had op ‘n ochtend in Kenia namelijk gekozen om precies op die plek in een witte Toyota Corolla te gaan zitten, een type dat zo oud was dat het geen hoofdsteunen of autogordels had. Een bus ramde ons van de passagierskant. De vriend die naast me zat werd mijn kant opgeworpen. Ik werd geplet tussen hem en mijn deur. Onze auto tolde en we werden geramd door een tweede voertuig.
Toen ik wakker werd, ontdekte ik dat ik was bestolen. Niemand kon verstaan wat ik probeerde te zeggen. Ik kon niet meer lezen, schrijven of lopen. Ik kon geen vork naar mijn mond brengen. Zelfs mijn kortetermijngeheugen was weg. Permanente hersenschade staarde me in plaats daarvan aan.
Spoel tien jaar vooruit. Deze autobiografie gaat over alles dat tot mijn herstel heeft geleid en wat ik van dat proces heb geleerd. Ik deel de worstelingen en taboes waar ik tegenaan ben gelopen openhartig, en hoe ik ben gekomen tot waar ik van droomde, maar waarvan niemand dacht dat het me zou lukken na die ene dag.